większość kamieni nerkowych składa się ze szczawianu wapnia, a większa ilość szczawianów w moczu zwiększa ryzyko kamicy szczawianowej wapnia. Jednak związek między dietetycznym szczawianem a ryzykiem dla kamieni jest niejasny. W badaniu prospektywnym zbadano związek między przyjmowaniem szczawianów a występującą kamicą nerkową w badaniu uzupełniającym dla pracowników służby zdrowia (n = 45 985 mężczyzn), badaniu zdrowia pielęgniarek i (N = 92 872 starszych kobiet) oraz badaniu zdrowia pielęgniarek II (N = 101 824 młodszych kobiet). Do oceny przyjmowanego szczawianu co 4 lata stosowano kwestionariusze dotyczące częstotliwości podawania pokarmu. Regresję ryzyka proporcjonalnego Coxa zastosowano w celu dostosowania do wieku, wskaźnika masy ciała, stosowania tiazydów i czynników dietetycznych. Łącznie 4605 incydentów kamieni nerkowych zostało udokumentowanych w ciągu 44 lat obserwacji. Średnie spożycie szczawianów wynosiło 214 mg/d u mężczyzn, 185 mg/d u starszych kobiet i 183 mg/d u młodszych kobiet i było podobne w postaciach kamiennych i bez kamieni. Szpinak stanowił >40% spożycia szczawianów. W przypadku uczestników z Najwyższym w porównaniu z NAJNIŻSZYM kwintylem szczawianu dietetycznego względne ryzyko dla kamieni wynosiło 1,22 (95% przedział ufności 1,03 do 1,45; P = 0,01 dla trendu) u mężczyzn i 1,21 (95% CI 1,01 do 1,44; p = 0,05 dla trendu) u starszych kobiet. Ryzyko było większe u mężczyzn z niższym poziomem wapnia w diecie (P = 0,08 dla interakcji). Względne ryzyko dla uczestników, którzy spożywali osiem lub więcej porcji szpinaku miesięcznie w porównaniu z mniej niż jedną porcją na miesiąc wynosiło 1,30 (95% CI 1,08 do 1,58) dla mężczyzn i 1,34 (95% CI 1,10 do 1,64) dla starszych kobiet. Spożycie szczawianów i szpinaku nie wiązało się z ryzykiem u młodszych kobiet. Dane te nie wskazują szczawianu w diecie jako głównego czynnika ryzyka kamicy nerkowej.