rola siły mechanicznej jest coraz częściej rozpoznawana w patofizjologii blizn przerostowych (HScs). Wiele mechanicznie obciążone modele blizny zostały wykorzystane do badania mechanizmu tworzenia HScs. Jednak obecne modele obciążeń są zbyt skomplikowane lub nieekonomiczne. Ponadto wpływ różnych trybów obciążenia mechanicznego na różne fazy formowania HScs pozostaje nieznany. W tym badaniu udało się wytworzyć prosty, powtarzalny i ekonomiczny model szczura HScs, napędzany przez naprężenie elastyczne. Badanie trzech rodzajów napięcia elastycznego wykazało, że wczesne napięcie elastyczne podczas gojenia się ran może prowadzić tylko do wąskiego liniowego tworzenia blizn, późniejsze gradientowe napięcie elastyczne podczas gojenia ran powoduje wąskie tworzenie HScs, podczas gdy ciągłe gradientowe napięcie elastyczne podczas gojenia ran może indukować prawdziwą szeroką formację hscs. Zaobserwowano cechy makromorfologiczne, które wykazały, że powstałe prawdziwe szerokie HScs dobrze naśladują patologiczny proces ludzkich HScs. Badanie histopatologiczne wykazało, że HScs u szczurów są podobne do ludzkich HScs, z dramatycznym wzrostem szerokości blizn (26-krotnie, w tygodniu 8) w porównaniu do grupy kontrolnej, zagęszczonym naskórkiem, nadmiernym odkładaniem się macierzy pozakomórkowej, zwiększoną neowaskularyzacją i zwiększoną ekspresją TGF-β1, które są typowymi cechami ludzkich HScs. Stąd doszliśmy do wniosku, że prosty i powtarzalny model hscs szczura może być skonstruowany poprzez ciągłe gradientowe napięcie elastyczne. Ten nowy model blizny szczura jest łatwo sfabrykowane model, który może być używany do systematycznego badania HScs. Napięcie przyczyniło się do powstawania blizn we wszystkich fazach gojenia się ran. Ciągłe gradientowe napięcie elastyczne może wywoływać szersze przerostowe tworzenie blizn niż wczesne napięcie elastyczne, a później gradientowe napięcie elastyczne.
Libept
Blog personnel
