samenvatting
Sociological institutionalism maakt deel uit van de grotere groep van nieuwe institutionalismen die het basisbegrip delen dat instellingen belangrijk zijn in sociale processen. In tegenstelling tot een meer beschrijvende, “oude” institutionalisme en een rationele-keuze versie van institutionalisme, die het idee verdedigt dat actoren de mogelijkheid hebben om onafhankelijk te kiezen van een groot aantal houdingen, introduceerde sociologische institutionalisten het begrip logica van geschiktheid, beïnvloed door een specifiek onderdeel van de sociologie van organisaties. Dit begrip leidde echter tot beperkingen in de verklarende kracht van de aanpak: institutionele veranderingen, evenals aanhoudende conflicten en gedifferentieerde machtsverhoudingen tussen actoren, konden niet goed worden verklaard. Meer recente benaderingen die sociologische institutionalistische veronderstellingen zeer serieus namen, boden een reeks mogelijke oplossingen voor deze problemen. Terwijl elementen van rationaliteit en macht impliciet bestaan in verschillende conceptualisaties van sociologisch institutionalisme, brachten deze auteurs expliciet het rationele gedrag van beide acteurs samen en hun verankering in brede institutionele kaders door zich te concentreren op de machtsverhoudingen die bestaan tussen agenten.